خط نفتی عراق - سوریه احیا می شود
تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۵۴۱۸۷
به گزارش قدس آنلاین، خبرگزاری رسمی عراق (واع) نقل از "باسم العوادی"، سخنگوی دولت این کشور اعلام کرد که بغداد به دنبال گذرگاه های جدیدی برای صادرات نفت است و در این زمینه آماده است تا با سوریه درباره احیای خط لوله نفتی عراق به بندر بانیاس گفت وگو کند.
العوادی در مصاحبه ای تلویزیونی گفت که سفر روز یکشنبه السودانی به سوریه مهم است، زیرا اولین سفر یک مقام ارشد عراقی به دمشق پس از دوره ای طولانی است و عراق در بازگشت سوریه به اتحادیه عرب و تلاش در این خصوص مشارکت داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی خاطرنشان کرد: نکات مهمی وجود دارد که استراتژی عراق را در قبال سوریه تعیین می کند؛ نکته اول اینکه سوریه جزء جدایی ناپذیر از امنیت ملی عراق و امنیت منطقه است و نکته دوم اینکه عراق تحریم های اقتصادی علیه سوریه را مردود می داند، به همین خاطر بغداد به دنبال بازگشت سوریه به شرایط مساعد اقتصادی است.
العوادی ادامه داد: سوریه بنادر بسیار بزرگ و شناخته شده ای در دریای مدیترانه دارد و چنانچه این کشور به طرح جاده توسعه بپیوندد، درآمدهای زیادی برای دمشق به همراه دارد.
محمد شیاع السودانی، نخست وزیر عراق روز یکشنبه در سفر به دمشق با
"بشار اسد"، رئیس جمهور سوریه دیدار و روابط دوجانبه و راه‌های گسترش آن و تقویت شراکت میان دو کشور را بررسی کرد.
همچنین طرفین هماهنگی های امنیتی در عرصه مبارزه با تروریسم و تقویت امنیت و ثبات دو کشور و چشم اندازهای همکاری در بخش های اقتصادی و حمل و نقل و بازرگانی و گردشگری و منابع آبی و مبارزه با تغییرات آب و هوایی را بررسی کردند.
پس از این دیدار کنفرانس مطبوعاتی مشترکی میان دو طرف برگزار شد، السودانی در این کنفرانس گفت: عراق و سوریه دو کشور به هم پیوسته اند و روابط مشترکی دارند و باید در مقابله با چالش هایی که پیش روی دو کشور می باشد، هماهنگی به عمل آید.
با شروع جنگ تحمیلی رژیم صدام علیه ایران در ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۵۹، تنها کشور عربی که مخالفت علنی خود با این تجاوز را اعلام کرد و در کنار جمهوری اسلامی قرار گرفت، دولت سوریه به رهبری "حافظ اسد" بود.
یکی از خدمات و اقدامات حافظ اسد رییس جمهور فقید سوریه در آن دوران، مسدود نمودن خطوط نفتی عراق به دریای مدیترانه در سواحل سوریه بود؛ دولت دمشق در آن دوران هم خود را از درآمدهای حاصل از ترانزیت نفت عراق به دریای مدیترانه محروم کرد و هم برای انتقال راحت نفت عراق به بازارهای جهانی مشکل اساسی ایجاد کرد، چرا که نفتکش های عراقی نمی توانستند به راحتی از خلیج فارس و دریای عمان نفت صادر نمایند، چون رزمندگان نیروی دریایی سپاه و ارتش مانع این کار بودند.
دولت سوریه در دوران جنگ تحمیلی همچنین در سازمان های بین المللی از جمله سازمان ملل همواره به نفع ایران رای می داد و جنایات رژیم بعث صدام علیه مردم ایران را نیز محکوم می کرد و مهم ترین کشور تامین کننده سلاح در این دوران برای ایران بود.
منبع: خبرگزاری ایرنامنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: جنگ تحمیلی دمشق صدام نفت جمهوری اسلامی دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۵۴۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گزارش جالب دویچه‌وله؛ روش های دور زدن تحریم ها ازسوی ایران و روسیه | چین در ظاهر هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ در عوض...
به گزارش همشهری آنلاین، دویچه‌وله در تحلیلی که به ارزیابی تحریم‌های غرب اختصاص داشت، نوشت: ایران ۴۰ سال است که با تحریم‌های غرب زندگی می‌کند اما هرگز سرعت تحریم شدنش به اندازه روسیه نبوده است. ایران می‌داند، چین می‌داند و ظاهراً دولت آمریکا هم می‌داند مبنی بر اینکه با وجود تحریم‌های موجود علیه صنعت نفت جمهوری اسلامی، نفت ایران با حجم بی‌سابقه به چین ارسال می‌شود. خاویر بلاس، ستون‌نویسی که مباحث مرتبط با انرژی و کالاها را برای بلومبرگ پوشش می‌دهد، اخیراً توضیح داد که چگونه نفت ایران به چین می‌رسد. اگر دولت چین را باور دارید، این کشور هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ صفر. حتی یک بشکه. در عوض، مقدار زیادی نفت خام از مالزی وارد می‌کند. به حدی که طبق داده‌های رسمی گمرک چین، این کشور به نوعی بیش از دو برابر بیشتر از تولید واقعی مالزی از آن کشور نفت می‌خرد.
با تغییر نام نفت ایران، مالزی در سال گذشته پس از عربستان، روسیه و عراق به چهارمین تامین‌کننده بزرگ نفت خارجی چین تبدیل شد. سال‌هاست که ایران از امارات به عنوان مرکز دور زدن تحریم‌ها استفاده کرده است. دبی، یکی از هفت امارت امارات، دروازه ورود کالاهای ممنوعه غیر از نفت به ایران است. تهران مدت‌هاست که زنجیره‌های تامین خود را تغییر داده تا تقریبا همه چیزهایی که توسط آمریکا یا اتحادیه اروپا تحریم شده، به دست آید.
پس از تحریم‌های غرب، روسیه مجبور شد مسیرهای تجاری مشابهی ایجاد کند تا از تامین پایدار کالاهای حیاتی برای اقتصاد خود اطمینان حاصل کند. جمهوری‌های شوروی سابق در آسیای مرکزی برای دور زدن تحریم‌ها ایده‌آل بوده‌اند، زیرا کشورهایی مانند قزاقستان یا قرقیزستان بخشی از اتحادیه گمرکی با مسکو هستند. علاوه‌بر این، فواصل بسیار زیاد، کنترل تحریم‌ها را عملاً غیرممکن می‌کند؛ قزاقستان به تنهائی بیش از ۷۵۰۰ کیلومتر با روسیه مرز مشترک دارد.
به‌عنوان مثال، به‌دلیل استراتژی تحریم‌های روسیه، ارمنستان شاهد افزایش تقریباً ۱۰۰۰درصدی واردات خودروها و قطعات آلمانی در سال گذشته بود. بر اساس آخرین داده‌های ارائه‌شده توسط پایگاه داده جهانی ردیابی تحریم‌ها، روسیه تحریم‌شده‌ترین کشور جهان است. با این حال، اقتصاد روسیه سال گذشته رشد قابل‌توجهی معادل ۳.۶درصد را تجربه کرد و به گفته وزیر دارایی، کرملین انتظار دارد که نرخ رشد در سال ۲۰۲۴ «در همان سطح» باقی بماند. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی‌های رشد روس‌ها را تایید می‌کند و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی را ۳.۲درصد تعیین می‌کند.
تحریم‌های مالی، دسترسی بانک‌های روسیه به بازارهای مالی بین‌المللی را محدود و آنها را از سیستم بانکی مهم و حیاتیِ سوئیفت (SWIFT) که عامل انجام اکثر نقل‌وانتقالات بین‌المللی پول و اوراق بهادار است، خارج کرده‌اند. علاوه‌بر این، بانک مرکزی روسیه از دسترسی به ذخایر هنگفت خود که در کشورهای G۷ قرار دارد، محروم شده است. نکته قابل‌توجه این است که تنها تحریم‌هایی که توسط شورای امنیت سازمان اعمال می‌شوند از نظر قانونی برای همه کشورهای جهان الزام‌آور هستند. در واقع چند کشور مانند هند، برزیل و چین وجود دارند که به این تحریم‌ها پایبند نبوده‌اند.
با وجود عدم‌قابلیت اجرای کامل تحریم‌ها توسط غرب، چرا این کشورها همچنان به اعمال آنها ادامه می‌دهند؟ به گفته کریستین فون سوست، کارشناس تحریم‌ها در مؤسسه آلمان برای مطالعات جهانی و منطقه‌ای، «اگر هیچ تحریمی اعمال نمی‌شد، تقریباً مانند حمایت ضمنی بود، یا انگار کسی به حمله روسیه پاسخ نمی‌دهد.»
واشنگتن قصد دارد چند بانک چینی را هدف قرار دهد تا از اعمال تحریم‌های غرب اطمینان حاصل کند. دولت جو بایدن، می‌خواهد پکن را از سیستم مالی جهانی کنار بگذارد تا جریان تامین مالی ماشین‌آلات جنگی روسیه را متوقف کند.
در اتحادیه اروپا، ژانویه سال گذشته فردی به نام دیوید اوسالیوان، فرستاده ویژه تحریم‌ها از ایرلند، برای مشارکت در تلاش‌های دیپلماتیک به منظور اجرای رژیم تحریم‌های این اتحادیه، منصوب شد. وظیفه او همچنین این است که برای مثال به کشورهای همسایه روسیه سفر کند و دولت‌های آنجا را متقاعد کند که تحریم‌ها را با جدیت بیشتری اجرا کنند. مشکل کلی این است که هم روسیه و هم ایران، راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها دارند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند